Ovaj izlet opet zahteva vremena i ako se prelazi samo 4 km, staza je zahtevna jer je visinska razlika oko 400 m, ali svakako ako boravite u kolibama više dana ili imate celodnevni izlet treba posetiti ovo mesto.
Soko Grad je tvrđava koja nikada nije osvojena borbom već je uvek menjala gospodare mirovnim ugovorima. Ona je jedna od tvrđava u kojoj su se Turci najduže zadržali. Posle sukoba Srba i Turaka 1862. Soko je miniran, u vazduh ga je digao sreski kapetan rađevski Petar Radojlović. Tada je dignut u vazduh i Užički Grad, dok su preostala četiri utvrđena grada predata knezu Mihailu Obrenoviću 1867. godine.
Podno grada je podignut manastir svetog Nikolaja, odnosno mamastir Soko grad.
Soko Grad je nastao još u srednjovekovnoj Srbiji, ali je najpoznatiji po svojoj ulozi tokom Osmanske okupacije Srbije tokom koga je postao jedan od najozloglašenijih mučilišta pravoslavnog stanovništva. Neki od najstarijih podataka potiču iz davne 1476. kada se spominje i dizdar tvrđave Sokol Kemal.
Ne zna se tačan datum nastanka. Postoje neslaganja kod istoričara o dokumentu o Sokolu koji potiče iz 1392. godine. Međutim, na osnovu oblika utvrđenja da se zaključiti da je Soko znatno stariji od ovog datuma jer je prvobitno, starije utvrđenje, zidano na najvišoj steni i odgovara dobu znatno starijem od Despotovine. Soko-grad je ostao sinonim nepobedivosti, jedan od poslednjih bastiona turske vlasti i dominacije u Srbiji. S pravom je nosio epitet „sultanove cure” ili „sultanove neveste”.
Fortifikacija Soko Grada se sastoji iz citadele- gornjeg grada. Sama citadela se sastoji iz dve fortifikacione celine. Na najvišem grebenu nalazi se nepravilno elipsasto obziđe sa dve kule. Jedna kula je bila isturena na južnoj strani litice, i druga-glavnom kulom sa severne stane okrenute ka donjem gradu, ispod ove kule nalaze se ostaci cisterne za vodu. Cela strana litice ispod glavne kule pozidana je zidom visine 35 do 40 m. Donji deo citadele nalazila se jedna kula pravougaone osnove preko koje se ulazio u viši deo gornjeg grada, dok su se još dve slične kule nalazile ispod nje, okrenute ka donjem gradu. Unutar donjeg dela vidljivi su ostaci još nekih fortifikacionoih objekata.
Bio je neosvojiv sve do 1862. godine kada su ga Turci pod pritiskom svetskih sila predali Srbima koji su ga na njihov zahtev srušili. Grad je nakon odlaska turske vojske i posade miniran i dobrim delom uništen. Danas je ostalo vrlo malo ostataka bedema i kula, a u samoj utvrdi je na temeljima jedne od kula podignut betonski plato na kome je izgignut veliki krst. Episkop šabački Lavrentije je podno Soko Grada podigao manastir posvećen Nikolaju Velimiroviću.
Soko grad nalazi se na oko 590 mnv, na nepristupačnom vrhu, koji dominira okolinom. To je idealno mesto da se sagradi utvrđenje, iz koga je bilo moguće kontrolisati puteve pored Drine i rudnicima ovog kraja. Zbog položaja, tvrđavu je nemoguće osvojiti, što se nije ni desilo. Soko grad sagrađen je oko 1520. godine. Turci su ga napustili 1862. godine. S obzirom da je ostao upamćen po turskoj torturi, Soko grad je srpsko stanovništvo, nakon odlaska Turaka, skoro potpuno porušilo. To sigurno nije bio lak posao, ali želja za osvetom je bila jača.
Na vrhu stene, na lokaciji Soko grada, 24. marta 2000. godine podignut je manastirski krst. Datum je simboličan: na dan godišnjice početka NATO agresije na Srbiju. Krst je izgrađen je u Brodogradilištu u Mačvanskoj Mitrovici. Pozlaćeni krst visok je 13,6 m i težak je preko dve tone. Na vrh stene postavljen je uz pomoć helikoptera Vojske Srbije.Kada je 24. aprila 2000. godine na Soko-grad kod Ljubovije stigao pozlaćeni metalni krst visok 13,6 metara, širok šest metara i težak više od dve tone, samo su oni bliski lokalnoj i crkvenoj vlasti znali da je to poklon Srbima od bogatog Nemca Horsta Vrobela iz Gifhorna, vlasnika Internacionalnog muzeja starih mlinova i vetrenjača i velikog prijatelja šabačkog vladike Lavrentija. Njihovo prijateljstvo datira još iz perioda kada je Lavrentije bio episkop za Zapadnu Evropu.
Krst je na zaravan Sokolske planine, gde se nekada nalazilo vojno utvrđenje koje su kroz vekove mnoge vojske pohodile, a Turci se u njemu zadržali čak 403 godine, iz brodogradilišta „Sava“ u Mačvanskoj Mitrovici, gde je izliven, prvo dopremljen u Ljuboviju, na poljanu pokraj ušća reke Ljuboviđe u Drinu, a potom je vojnim helikopterom iz sastava nekadašnje 890. Mešovite helikopterske jedinice RVO i PVO spušten na najviši vrh Sokola.
Patrijarh Pavle osveštao krst
Nekoliko hiljada ljudi s upaljenim svećama čekalo je trenutak da helikopter poleti. Među njima je bio i patrijarh Pavle, koji je osveštao krst.
Ali nije baš sve teklo po planu… – Krst je pravio velike amplitude u vazduhu, pa piloti nisu smeli da ugroze bezbednost radnika koji su radili na njegovom postavljanju. Nakon četiri bezuspešna pokušaja vraćaju se na gradski stadion u Ljuboviju, skraćuju sajlu između helikoptera i krsta, pa još četiri puta pokušavaju da ga spuste na zemlju. Tek iz devetog pokušaja krst je postavljen na svoje mesto.
